sevmek

• insan, duyguların esiri olmaya ne kadar istekli. sevmek ve sevilmek, iki güzel duygu. geçmişte yaşadığımı düşünüyorum bu duyguları (eskiden olsa emin olurdum ama artık şüpheliyim) diğer taraftan sevmek ve sevilmek zamansız iki kavram. geçmişte kalınca bir anlamı yok. şu anda olması gerekir.
  
  sevmek ve sevilmek ihtiyaç mı ? bence değil ama çimenleri daha yeşil, gökyüzünü daha mavi, havayı daha solunabilir kıldığı gerçeğini değiştirmiyor.
  
  sevmek ve sevilmek, mutluluğun ön şartı mı ? gene değil ama insan kendini daha mutlu hissediyor.
  
  peki, iyiye ve güzele, sevmeye ve sevilmeye layık olduğum(uz) hissine ne zaman meftun oldum ?
  
  aslında ihtiyacım yok tüm bunlara ama inanmışlık insanın kendisine ve yaşadığı hayata dair güçlü motivasyonlar sağlıyor.
  
  yoksa kendimi arada zombi filmlerindeki yalnız adam hissine kaptırdığım oluyor. altımda motor, sırtımda tüfek, zombi sürülerinin arasından son sürat geçerken, insanın zihninden hayatta kalma içgüdüsünden başka şey geçmez herhalde neyseki çalan telefonlar, arkadaşlarla buluşmalar, iş arkadaşları ile muhabbet derken tüm bu düşüncelerden arınıyorum.